ក្រោយមក Hofmann បានធ្វើប៉ាតង់ 4-AcO-DMT ដែលត្រូវបានបំភ្លេចចោលជាបន្តបន្ទាប់ រហូតដល់វាលេចឡើងម្តងទៀតជាថ្នាំជប់លៀងក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1990 ។ នៅឆ្នាំ 1999 សាស្រ្តាចារ្យ និងជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលមានអារម្មណ៍ផ្លូវចិត្តលោក David E. Nichols បានព្យាយាមធ្វើឱ្យមានចំណាប់អារម្មណ៍ឡើងវិញចំពោះ 4-AcO-DMT ដោយបង្ហាញវាជាជម្រើសដ៏មានសុវត្ថិភាព និងសន្សំសំចៃចំពោះ psilocybin ព្រោះវាងាយស្រួលជាង និងថោកជាងក្នុងការសំយោគ។ 20 ឆ្នាំក្រោយមក ហើយគ្មាននរណាម្នាក់មិនទាន់បានធ្វើការសិក្សាដ៏សំខាន់មួយស្តីពីសុវត្ថិភាព និងអត្ថប្រយោជន៍សក្តានុពលនៃ 4-AcO-DMT នោះទេ ទោះបីជាមានការកើនឡើងនូវប្រជាប្រិយភាពក្នុងចំណោមអ្នកប្រើប្រាស់ psychedelics ក៏ដោយ។
4-AcO-DMT មានទម្រង់ជាម្សៅ ដែលអាចលេបបាន ឬស្រមុក។ ដូចទៅនឹង psychedelics ទាំងអស់ កម្រិតមីក្រូគឺជាគន្លឹះក្នុងការកំណត់ផលប៉ះពាល់ និងបទពិសោធន៍ ដែលយោងទៅតាមរបាយការណ៍គឺស្រដៀងទៅនឹងផ្សិត ឬ DMT ។
